“Ben jij voor mij een huis aan het sparen?”, vraagt mijn jongste van zes. Huh? Hoor ik dat goed? “Nee, natuurlijk niet,” zeg ik. Zij helemaal vol verbazing: “Oh? En hoe moet ik dan later een huis kopen?” Hahahaha… “Nou, wat denk je ervan te gaan werken voor je geld en dan een huis te kopen?” Femke Terra en haar dochter hebben een goed gesprek. Over later. 

“Mamaaa, moet je kijken! Dat kind heeft een hondenriem om. Zielig, zeg!” Ik negeer haar, maar zie de man al enigszins rood aanlopen. “Mama kijk nou even! Die papa denkt dat zijn kind een hond is. Waarom doet-ie dat kind nou een riem om, zou die niet weten dat het een mens is?,” gooit ze er nog een schepje boven op. Inmiddels zes jaar, maar best wijs voor haar leeftijd. Ik kan maar beter antwoorden, anders blijft ze roepen dat ik moet kijken en om mijn mening vragen. Femke Terra over brave honden, opgejaagde konijnen en kinderen aan een riempje.

“Mama, doet dat pijn: een baby krijgen?” Mijn oudste dochter van negen kijkt me vragend aan. “JA!”, schreeuw ik bijna….Op zo’n directe vraag kan ik dus niet liegen en neem daarbij alwetend het risico dat ik nooit oma zal worden. Femke Terra krijgt moeilijke vragen om de oren van haar twee dochters.